Oturdum, düşünüyorum. Ama neyi düşünüyorum bilmiyorum. Bazen bazı noktalarda sıkılmanın da ötesine geçiyorum. Kafamda bir sürü sorun var, ee çözüm de var ama faaliyet yok. Geldik üniversite zamanına hani şu herkesin bayıldığı dillere destan üniversite zamanına, içim de bir gram heyecan yok diyebilirim. Yeni bir okul, yeni bir şehir falan ama heyecan yok! Çevremdeki herkes heyecanlı, bir ben değilim. Bir çoğumuz hem heyecanlı, hem korkuyor. Yeni arkadaş çevresi, yeni okul, yeni ev, yeni şehir diye ama ben de tık yok. Ne var bu üniversite de gidip okumayacak mıyız? Neyi cazip yani? Gerçekten anlamıyorum. Yeni ev arkadaşım olacak, yeni bir hayatım olacak ama pek de ilgimi çekmiyor. Asıl olayı anlatacağım, belki ne diyor bu diyeceksiniz ama ben daha tek yaşamadan anlamaya başladım aileden zor bir hayatın nasıl olduğunu, bundan bir hafta önce annemle babam memlekete gittiler. Ben ise evde tektim. İlk 3 gün çok güzeldi, gezdim arkadaşlarımla falan vakit g...
"Bir gün bende Kore'ye gideceğim" diyenlerdenim.